psikodrama

Psikodrama Yunanca bir kelime olan ‘psyche (ruh)’ ve ‘drama (eylem)’ sözcüklerinden oluşmaktadır. Psikoterapi uygulaması olarak görülen yöntem, 1930 yıllarından başlayarak pedagoji, endüstri ve öğrenim gibi birçok alanda kullanılmıştır. Psikodramayı ülkemize getiren kişi Prof. Dr. Abdülkadir Özbek‘tir ve bu alanda birçok kişiyi yetiştirmiş, ülkemizde geniş bir psikodrama ailesi oluşturmuştur. Jacob Levy Moreno psikodramanın kurucusudur, psikolojik bir yöntemdir ve kökeni Avusturya’nın geleneksel kültüründe bulunan varoluşçu-dinsel bir yaklaşımdan almaktadır: “İki kişi karşılaşırlar; göz göze, yüz yüze. Yakınlaştıklarında ben senin gözlerini çıkarıp kendime takacağım, sen benim gözlerimi çıkarıp kendine takacaksın. Böylece, sen bana benim gözlerimle, ben sana senin gözlerinle bakacağız“.

Psikodrama, ‘Kendingenlik, Yaratıcılık ve Eylem‘ olmak üzere üç temele dayanmaktadır. Moreno’ya göre insan eyleme yönelik bir canlıdır ve eylem kendiliğindenliğin doğal sonucudur. Eylem, bireyin kendini ifade ediş şeklidir. Psikodrama da insanın en belirgin özelliği olan eylemden, kendini ifade şekli olarak yararlanmaktadır. Psikodramada geçmiş olaylar, geleceğe dair umutlar ve korkular şimdiki zamanda çözümlenmektedir. Bireye sorunları konusunda konuşma dışında bu sorunları sahneleme olanağı veren bir yöntemdir. Grup üyelerine sorunlarını grup içerisinde eylem ve sözlerle sergileme fırsatı verir, duyguları ifade etmek, hem kendisi hem sorunlar konusunda bilinçlenme sağlamak açısından etkilidir.